Na het gestructureerde ontwerpproces ontstond er een gebouw met twee aparte circulatiepatronen: de eerste voor occasionele gebruikers, de andere voor chronisch daklozen die meer begeleiding nodig hebben. Tussen deze twee circulaties bevind zich de ingang van het gebouw, waartussen het onthaal werd geplaatst. Deze is zo gepositioneerd dat men controle heeft over wie het gebouw betreed, verlaat en wie naar de slaapvertrekken of de refter gaat. Deze ‘sociale controle’ was een grote design driver tijdens de ontwerpfase. De gebruiksflow van het gebouw is daarom zeer vergelijkbaar met de circulatie en werking van een hotel.